"Er is sprake van een soort argwaan naar de toekomst. Dat onze kinderen het niet per definitie beter zullen hebben. Maar wat is beter?"
Sarah Moeremans en Sylvia Poorta
tekst Joachim Robbrecht | regie Sarah Moeremans
Aan de tournee van De Rattenvanger kwam een abrupte einde na de maatregelen van de RIVM. Maar het Rattenvangeravontuur is terug op #TROOSTPOOL | podium voor de nieuwe verbeelding en wel in een unieke online hoorzitting. Bekijk hier De Rattenvanger | een online hoorzitting.
Hoe ging het ook alweer? De Rattenvanger lokt alle ratten uit de stad en als hij vervolgens zijn beloofde geld niet krijgt, fluit hij alle kinderen weg. De ouders radeloos achterlatend. Maar wat was nu de moraal van dit verhaal? Afspraak is afspraak? Het ontlopen van verantwoordelijkheid heeft consequenties?
Regisseur Sarah Moeremans en schrijver Joachim Robbrecht herschrijven De Rattenvanger van Hamelen tot een satire over de opvoeding van onze kinderen. Want wie weet er nu eigenlijk het beste wat goed is voor onze kinderen? Kinderen van nu klimmen op barricades en komen in opstand. Zijn zij hun onschuld verloren? Of is protest iets van alle generaties?
Twee jaar na de verdwijning van de kinderen, verzamelen De Rattenvanger en de inwoners van Hamelen zich. Ben getuige van de verdediging van drie perspectieven op het verhaal: die van de ietwat vreemde rattenvanger, die van de boze vaders én die van de eigenwijze kinderen. De achterblijvende vaders bijten van zich af: ‘Blijf met je poten van mijn kind af!’ De rattenvanger weet het beter: ‘Jullie verpesten jullie kinderen!’ En de kinderen komen onverschrokken uit de hoek. Kunnen zij hun ouders verantwoordelijk stellen voor de wereld die hen wordt nagelaten?
De Rattenvanger is een voorstelling over opgelegde denkbeelden en botsende overtuigingen. Kunnen ouders het ooit goed doen? Zijn generatieconflicten onvermijdelijk? Moeten we strenger opvoeden of is de beste opvoeding, geen opvoeding? Een prikkelend en kritisch verhaal over generatieconflicten, een bizarre kinder-kidnap en de vraag of kinderen soms niet beter af zijn zonder al die opvoedmethodes.
Sarah Moeremans en Joachim Robbrecht doen aan upcycling van oeroude verhalen. In de theaterreeks What’s in a fairytale?! geven zij achterhaalde sprookjes een tweede leven met een maatschappelijk gewicht. Na Robin Hood (2018) en Bambi (2019) is het dit jaar tijd voor een tussen-standpunten-heen-en-weer-slingerende en emotionele remake van De Rattenvanger: een anti-sprookje voor volwassenen.
tekst Joachim Robbrecht | regie Sarah Moeremans | spel Joep van der Geest, Gillis Biesheuvel, Louis van der Waal, Sylvia Poorta, Wessel Schrik | spel kinderen Aletta Frederiks, Ana Elsenberg, Julia Bosboom, Julie Rodgers, Kee Berger, Laure Huisman, Lena Claassen, Luna Petrovic, Maksim Feliks Milosavljevic, Marinus Hondeveld, Morris Hament, Noa van Gils, Wout Benner | kinderbegeleiding Marti Arts | dramaturgie Madelon Kooijman en Daphne Richter | regieassistent Koen van Seuren | scenografie Dorothee Curio | muziek Wessel Schrik | lichtontwerp Jan Steinfatt | kostuumontwerp Daphne de Winkel | kostuumatelier Femke van Neerven | Assistent kostuumontwerp en kleedster Anouk van Wijk | techniek Niels Bruynjé, Franz Körner, Hergen Verheul en Han Verweijen | productie Jeroen Heinen | marketing Rudy Ruijter
Toneelgroep Oostpool heeft De Rattenvanger op tournee gestuurd: een hoogstmoderne versie van het eeuwenoude sprookje uit Hamelen. Er zijn hoofdrollen voor een dwarse fluit, zelfbewuste ouders en een troebele moraal. De Rattenvanger is geen familievoorstelling maar legt wel ‘het gezin’ op de pijnbank: kinderen die niet gehoorzamen hebben ouders die niet luisteren. Heb je het recht om elkaar daarop aan te spreken? Mag je er eigenlijk wel iets over zeggen? Toneelgroep Oostpool denkt van wel en heeft er een hele voorstelling over gemaakt.
De jeugd van tegenwoordig voelt zich genoodzaakt om de volwassenen van nu aan te spreken op hun toekomstige misdaden. Die volwassenen nemen in hun ogen geen verantwoordelijkheid voor de mogelijke gevolgen van hun handelen. In De Rattenvanger van Toneelgroep Oostpool straffen de kinderen hun ouders door te verdwijnen. Wie niet horen wil moet voelen. Er is geen plek meer voor de jeugd in het hoogspanningsveld van hun hebberige ouders.
Voor Hôtel Oostpool ging Toneelgroep Oostpool in gesprek met regisseur Sarah Moeremans en schrijver Joachim Robbrecht – over hun nieuwste creatie De Rattenvanger. Welke plek krijgt de voorstelling in het verhitte gesprek tussen ouders en generaties? Ook te gast is up-and-comer Levi Noah: een Arnhemse popmuzikant van de jongste generatie. Hij bezingt het tempo waarmee de tijd nooit verandert. De laatste gast is Jonah Lamers – ‘de stem’ van Hôtel Oostpool. Als trans-man die zijn eigen kindje kreeg, kan hij weinig leren van de generaties die hem voorgingen in het ouderschap dat een typische ‘mamma’ van een ‘pappa’ scheidt.
Op 6 februari 2020 werd in het Stadstheater Arnhem de 5e aflevering van Hôtel Oostpool opgenomen: de podcastserie geïnspireerd door het New Yorkse Chelsea Hotel, dat sinds jaar en dag de plek is voor bevlogen ontmoetingen tussen kunstenaars. Toneelgroep Oostpool gaat samen met Jonah Lamers, van mediacollectief The Transketeers, in gesprek met boeiende gasten wiens verhaal nu relevant is naast het onze. We zoeken naar een veelheid aan perspectieven en een gesprek dat zich ontwikkelt tijdens de tournee van onze voorstellingen.
Terugluisteren kan ook via iTunes | Soundcloud | Spotify
"Iedereen is expert in zijn eigen opvoeding, in hoe het anders of beter had gekund."
Sarah Moeremans